Hamdi ERİŞİCİ

Çok eğlenceli ve neşeli günler geçirdim. Eşsiz arkadaşlarım oldu, ne mutlu bana.
Çocukluk ve ilk gençliğim İzmir Mustabey Muhiti'nde geçti. Önce 3. sınıfta Gazi İlk Okulu'na başladım sonra Namık Kemal Lisesi'ni bitirdim.

Gazi İlk Okulu'nun bahçesinde müthiş eğlenceli futbol maçları yapardık. Tağmur çamur demeden deli gibi koşar, bağıra çağıra yok fauldü değildi, goldü değildi,
penaltı değildi gibi inatlaşmalar hiç eksik olmazdı. Pazar günleri mahalle maçları yapardık fakat hiç bir takımı yenemezdik.

Maçlarımız bizden önceki abilerimiz gibi lisede okurken de devam etti. Biribirimize Lefter, Can, Sivori, Puşkaş, Metin, Kadri gibi o zamanın meşhur futbolcularının isimlerini takardık. Bir de Günay adlı tek seçicimiz vardı, Sebes derdik. Taktiklerini futbol oynamazken de verirdi, gülmekten yerlere yatardık. Altıyol ağzında ağaçların altında toplanır makara yapar, gelen geçene de takılırdık.

Ne güzel günlerdi. Yıllar sonra ben Hollanda'dan dönünce bir yemekte toplandık, eski günleri andık, tabii gülmekten yine kırıldık. Fotoğraflar çektik. Şimdi hepimiz 70 yaş üzerindeyiz. Arasıra biribirimizi arar hal hatır sorarız.

Tabii yurtdışında da değişik ülkelerden çok değerli arkadaşlarım oldu. Onları her zaman hasretle anarım. Çoğu öldü, bazılarıyla irtibatım kayboldu, birçoğuyla arasıra telefonlaşırız. Tabii bukadar arkadaş içinde kötüleri de oldu. Bana zarar verenlerin tümüyle irtibatımı kestiğim gibi bazısını mahkemeye verip mahkum ettirdim.

Bilgi Ketenci bir arkadaşım var. 10 yıl kadar önce işlerim çok bozuktu. Bana otelinin tapusunu getirip ' Hamdi abi al tapuyu ister sat ister kredi al ' dediğinde çok duygulanmıştım. Tanrı ne güzel insanlar yaratmış diye düşünmüştüm.

NE MUTLU İYİ ARKADAŞLARI OLANLARA